Rutger Kopland: 'La tua schiena'
Rutger Kopland
La tua schiena
Finché ti vedevo la schiena - come se tu volessi qualcosa da me
ecco perché ti accarezzavo la schiena con gli occhi
oh, da quanto la conoscevo
non mi andava di pensarlo, quel luogo comune
ma erano i miei occhi a pensarlo
tutto in noi è storia tutto
dev'esserci stato un tempo in cui noi
ancora non esistevamo, un tempo lontano
volevo accarezzare la tua schiena senza cercare me stesso
sotto la tua pelle e non vi cercavo neppure te
là nessuno ci trova
amore è una parola per qualcosa di diverso
da ciò che cercavo, non è stato l'amore a farci
ci ha fatti uno strumento noncurante attento
paziente, lo stesso
che tornerà ad annientarci
conosciamo le taciturne stampe anatomiche
che mostrano come si è
le vertebre bianche le costole le scapole
bianco scheletro indifeso con cui
si comincia e si finisce
ecco perché ti accarezzavo la schiena con gli occhi
***
Je Rug
Tot ik je rug zag – alsof je iets wilde met mij
daarom streelde ik met mijn ogen je rug
ach, hoe lang al kende ik die
ik wilde het niet denken deze gemeenplaats
maar het waren mijn ogen die dachten
alles in ons is geschiedenis alles
er moet zelfs een tijd zijn geweest waarin wij
nog niet eens bestonden, zo lang al
ik wilde je rug strelen zonder mijzelf te zoeken
onder je huis en ook jou zocht ik daar niet
wij zijn daar onvindbaar
liefde is een woord voor iets anders
dan ik zocht, niet de liefde heeft ons gemaakt
wij zijn gemaakt met onverschillig aandachtig
geduldig gereedschap, hetzelfde
dat ons weer afbreekt
we kennen de zwijgende anatomische prenten
die laten zien hoe het is
de witte wervels en ribben en schouderbladen
de witte weerloze krekel
waarmee het begint en ophoudt
daarom streelde ik met mijn ogen je rug
(da 'Finché saremo liberati', 1997 – Traduzione di Giorgio Faggin e Giovanni Nadiani)
[ FONTE ]
Rutger Kopland, pseudonimo di Rutger Hendrik (Rudi) van den Hoofdakker (Goor, 4 agosto 1934 – Glimmen, 11 luglio 2012)
[ Poeta olandese. Ottenne grande popolarità per il suo stile accessibile, premuroso, la sua leggera ironia, il suo sentimentalismo. ]
